به نظرم یه سری سنت ها و آموزه ها هستن که اگه خدا بخواد کم کم باید تغییرشون بدیم...

مثلا من هیچوقت نفهمیدم چرا سکوت علامت رضاست!

من وقتی سکوت میکنم، یعنی دلم میخواد سر طرفو بشکنم ولی دارم جلوی خودمو میگیرم! یعنی سکوتم اتفاقا آخرین مرحله از نارضایتیمه!

یا مثلا خواهر وسطی وقتی سکوت میکنه، رسما منظورش اینه که ازت ناامید شده و حتی دلش نمیخواد صداتو بشنوه! 

کجای اینا علامت رضاست؟:)

یا مثلا یه چیز دیگه...

چون تو با بد، بد کنی...پس فرق چیست؟

یعنی خدایی مولانا، عزیز دل ها، وقتی داشته اینو می‌سروده در جریان نبوده که فرق چیست؟

فرق در ذات و درون مایه ی آدم هاست...

فرق در اینه که اگر یکی مشت زد تو صورتت، نباید بی عرضه بازی دربیاری و فقط نگاهش کنی! و عکس العمل نشون دادن به اون مشت، از تو یه آدم بد نمی‌سازه...

به جاش داره نشون میده که تو بلدی از حقت دفاع کنی و بین این همه بی‌علالتی، جلوی نابود شدن و از بین رفتن خودت رو بگیری!

به نظر من، منطقی‌تره اگر بگیم:

چون تو با بد،بد کنی...آیینه ای:)

آره دیگه اومدم همینو بگم و برم!

پی اس:

اینم بگم بعد برم...

یه موشی داریم...میاد تو فروشگاهمون، غذا و کیک و میوه و اینا برمیداره میره!

بابا چند وقت پیش فهمیده بود که یه خبراییه! چون همش گوشه گوشه‌ی فروشگاه دستمال مچاله و خرده خوراکی پیدا می‌کرد!

جالبی موشه هم این بود که حتما کنار غذاش یه دستمالم با خودش می‌برد!

قرار شد تله بگیریم و گیرش بندازیم که به اصرار من تله چسبی خریدیم بلکه سالم بگیریمش!

بعد اون اومده بود نشسته بود روی تله چسبی...بیسکوییت هاشو تا ته خورده بود و رفته بود! قشنگ جای پاهای کوچولوش روی چسب مونده بود!:)))

خلاصه... یکی دوماهه درگیرشیم...اونقدر که دیگه ذاتا بهش علاقه مند شدیم... غذاهای خوشمزه براش میذاریم و با ذوق از باهوشیش حرف میزنیم و اینکه چقدر با تله ها آشناست و چقدر سلیقه غذاییش خوبه:)

بابا میگه موشی که بلده آشپزی کنه، معلومه دم به تله هم نمیده!

اینجانب قول داده اگه زنده بگیرش، ببره واکسن و اینا بزنه براش و بیارش خونه...هر کی هم مخالفه، به من ربطی نداره:))