(43)سومین خانه:)))
۷ دی ۹۵ / ۱۸:۲۴
یادمه چند وقت پیش BoBo یه پستی گذاشته بود با این موضوع که "فکر میکنید تا کی تو وبلاگستان میمونید و اصلا هدفتون چیه از وبلاگ نویسی"
یکم که فکر کردم دیدم اون لحظه ای که من تصمیم به درست کردن وبلاگ گرفتم،اصلا هدفی نبود...
تصمیم گرفتم درستش کنم...
تو گوگل زدم"ساخت وبلاگ"...
و اولین صفحه ای که اومد صفحه ی بیان بود...
واسه اسمش،رو چند تا کاغذ کوچیک، چند تا اسم نوشتم و قرعه بنام "پاییز پر رنگ" دراومد...
بقیه چیزاش هم به همین منوال،بداهه،نوشتم و انتخاب کردم...
خلاصه که خیلی الکی الکی اینجانب بلاگر متولد شد!
یه سری وبلاگارو که دیدم و خوندم،تصمیم گرفتم پست غمگین ننویسم...
غمگین نوشتن به مراتب برای من خیلی راحت تر از عادی یا طنز نوشتن بود...
ولی جُورِ کم و زیاد شدن سروتونینِ خونِ منو که بقیه نباید بِکِشن..
پس تصمیم گرفتم "خوشحال" بنویسم...
حالا اینکه بعدش چی شد و بقیه نوشته هامو دوست داشتن یا نداشتن و خوشحال نوشتم یا نتونستم،بماند...چون خودم نمیتونم نظری بدم راجع بهش...
اما اینو میدونم که اینجا و آدمای تقریبا مجازیش،الآن،شدن خانواده ی سومِ من(بعده family و مدرسه و اینا:))
که الحق از خانواده ی دوّمَم خیلی بیشتر دوسشون دارم:دی
با تچکر ازخانواده سوم بابت بودنشون:)
1+منظورم از بودن اینه که منبع انرژی مثبت اند تو زندگیِ مجازی و حتی غیر مجازیِ من...
2+ما از امتحانیم و به امتحان باز میگردیم:|به همین سبب،احتمالا تا دو سه هفته ممنوع الپستیم...ولی در موارد دیگه در خدمتیم:)
3+باشد که در امتحانات رستگار شویم...
4+میگم این دوستان چینی و آلمانی و کلا خارجکی ها چطوری اینجا رو میخونن به نظرتون؟!اصن بسی سواله واسم!:دی
