حقیقتا من هیچ وقت نمره برام مهم نبوده...ولی هیچوقت هم اینقدر به سقوط نزدیک نبودم...

شب و روزام روی هواست و استرس قشنگ وجودمو فرا گرفته...

فقط دارم میخونم...و فیلم میبینم البته:)

بعد مثل ربات ها میرم سر امتحان...چهار تا چیزی که یادمه رو مینویسم و میام بیرون...

و اگر بعد از امتحان ساده ترین سوال ممکن از اون مبحث رو ازم بپرسین، قطعا نمیتونم جوابتون رو بدم...

این شرایطی که دارم، همیشه کابوسه من بوده!

جمله ای که این روزا به خودم میگم اینه که "فقط پاس شو!"

و به خودم امیدواری میدم که به محض تموم کردن آخرین امتحان دمم رو بردارم و با بیشترین سرعت ممکن فرار کنم:)

در نهایت اضافه میکنم که...

گاد بلس اِ‌‌‌‌مِر‌‌‌‌‌‌یکا...!