پرده اول:

بعد از چند روز دارم لینکامو چک میکنم...

مامان هم داره برام توضیح میده چطوری سوپ جو درست کنم!

بعد از هر جمله ایم که میگه سرمو میارم بالا و میگم:چی؟

دارم فکر میکنم چقدر امتحان دارم این هفته!

پرده دوم:

میرسم به پست"تعزیه"ی دلژین...

از مامان میپرسم:تعزیه با کدوم ز/ذ/ظ/ض؟!!!!

میگه: رِ زِ!

یادم میوفته که من تو پست آخرم تمام تعزیه هامو با زِ دال ذال نوشتم!!!

میگم:مامان چرا بهم نگفتی اشتباه نوشتمش؟!

میگه:پستای تو اونقد ریزن که من نصفشو حدس میزنم! از کجا بفهمم اشتباه نوشتی؟!

پرده آخر:

دارم این پستو مینویسم و فک میکنم چقد خواننده های وبلاگ من مظلومن!

اگه شما هم نمیتونین راحت بخونین بگین خب...آخه من که قرار نیست بخونمشون که!

+این سایز فونت چطوره؟! خوبه یا بزرگترش کنم؟!

++تعطیلات خیلی واسه من دیر گذشت! واسه شما چطور؟!

+++قیمه ی نذری امسالمونو خیلی دوست داشتم:)ولی خب قراره سال دیگه عدس پلوش کنیم مثل اینکه!!

از اونجا که تو خانواده ما کلا همه "آلرژی" دارن...

دیگه تو این موارد هر کدوممون یه پا استاد شدیم برای خودمون!

و پاییز هم که فصل آلرژی و حساسیته دیگه...

منم امروز صبح از وقتی که از خواب بیدار شدم مدام در حال عطسه و "ما یتعلق به" بودم...

مادر جانم که دیگه اعصابش داشت خورد میشد از این حرکاتِ"ما یتعلق به" من، بهم گفت:برو یه "سیتریزین" بخور!

بعد از تقریبا یکی دو ساعت،یهو یاد حرف مادر جان افتادم و رفتم که "سیتریزین"بخورم...

اما ازونجا که حافظه ی من و حافظه ی ماهی فرق زیادی با هم نداره،واضحه که اسم قرص یادم نمونده بود دیگه!

خلاصه من رفتم سر پلاستیک قرصا و گشتم و گشتم تا بالاخره یه ورق"هیدروکسی زین" پیدا کردم!

و خب به دلیل اون "زین" آخرش، گفتم قطعا همونیه که مادر جان گفته! و قرصو بلعیدم!

تازه واسه اثر بیشتر و بهتر، یدونه هم عصری خوردم!!!!!

بعد دقیقا نیم ساعت قبل مادر جان بهم گفت:"سیتریزین"خوردی بهتر شدی؟!

و بنده تازه فهمیدم چه کردم!

+مامان میگه بپا "زین"اسب نوش جان نکنی:دی

++خودش یه"سیتریزین" پیدا کرد داد دستم...چون اگه خودم میخواستم بگردم احتمالا "لیتریزین" میخوردم اینبار( اینم خوده مامان گفت البته! )

من عاشقم...

عاشق کاکتوسای کوچولوم،که همیشه همین شکلی ان!

عاشق آلوئورام،که سرعت رشدش یه سانت تو هر ماهه!

عاشق پیچکام،که بلد نیستن دور چیزی پیچ و تاب بخورن!

عاشق بوته ی یاسم،که هنوز نمیتونه مثه آدم(!) گل بده!

عاشق نخلای ده سانتی ای که بابا ماه پیش کاشتشون!

عاشق اون بوته کدو تنبلی که هنوز حتی سبز هم نشده!

و همینطور هم...

عاشق پاندانوسم ام که داره بزرگ وبزرگ وبزرگتر میشه...

ولی من هنوزم وقت نکردم براش یه گلدون خاص و گنده بگیرم!

+عشق سبز هم عالمی داره برای خودش!:دی